Specyfikacja:
Rozpiętość skrzydeł całkowita: 8,38 m
Długość całkowita: 12,29 m
Wysokość całkowita: 4,57 m
Masa pustego: 4889 kg
Masa maksymalna uzbrojenia: -
Maksymalna masa startowa: 12437 kg
Ilość paliwa: -
Model silnika: 1x Pratt & Whitney J52-P-408
Ciąg: 50 kN
Maksymalna prędkość przelotowa: 1052 km/h
Maksymalna prędkość wznoszenia: 3140 m/min
Pułap: -
Zasięg: 3225 km
Rozbieg: 1030 m
Dobieg: -
Z całą pewnością małe wymiary i prosta lekka konstrukcja były kluczem do sukcesu, jaki odniósł Douglas A-4, zaprojektowany dla US Navy jako jednosilnikowy pokładowy samolot do lekkich, dziennych zadań szturmowych. Charakteryzuje się dobrymi osiągami i zdolnością do wykonywania takich zadań jak: bombardowanie z lotu nurkowego, bliskie wsparcie i ochrona.
Głównymi cechami konstrukcji są skrzydła o zmodyfikowanym obrysie deltoidalnym i rozpiętości na tyle małej, że nie jest konieczne ich składanie. Dźwigary biegną nieprzerwanie od końca jednego płata do końca drugiego. Poszycie każdego skrzydła stanowi jeden duży płat blachy, na krawędziach natarcia znajdują się automatyczne słoty, zaś na krawędziach spływu -klapy krokodylowe i lotki. Kadłub składa się z dwóch modułów, przedniego i tylnego. Przedni posiada zdejmowaną część nosową, zawierającą systemy komunikacyjne i radarowy system identyfikacji IFF. Łatwo zdejmowana część tylna ułatwia wymianę silnika. Wśród usterzenia samolotu na uwagę zasługuje ster kierunku unikalnej konstrukcji, składający się z pokrycia wewnętrznego i zewnętrznych usztywniaczy. Szczudłowate, wciągane podwozie trójkołowe zapewnia wystarczającą przestrzeń pod skrzydłami, umożliwiającą podwieszenie pełnego uzbrojenia. Zespół napędowy stanowił pierwotnie silnik turboodrzutowy Wright J65, będący licencyjną wersją silnika Armstrong Siddeley Sapphire (angielskiej konstrukcji).
Prototyp o oznaczeniu XA4D-1 oblatano 22.06.1954. Możliwości nowego samolotu zostały udowodnione bardzo szybko. 15.10.1955 drugi egzemplarz przedproduk-cyjny pobił światowy rekord prędkości (1118,756 km/h) w locie po torze zamkniętym o długości 500 km. Pierwsze dostawy do dywizjonu VA-52 US Navy rozpoczęto 26.10.1956. Obecnie, po upływie prawie 40 lat, samolot ten pozostaje wciąż w eksploatacji, zarówno w barwach US Navy jak i Piechoty Morskiej. Ostatni z użytkowników wykorzystuje je obecnie głównie do celów szkoleniowych. Produkcja A-4 Skyhawk, zakończona 27.02.1979, osiągnęła liczbę 2960 egzemplarzy, z czego 2405 maszyn przeznaczono do zadań szturmowych, a 555 do szkolenia. Wczesne wersje, wycofane z eksploatacji w US Navy i Piechocie Morskiej, zostały szybko zakupione przez siły powietrzne innych państw. Część z nich, na życzenie Sił Powietrznych Republiki Singapuru, poddano gruntownym modyfikacjom remontowym w zakładach Lockheed Aircraft Service Company. Izraelski przemysł lotniczy także zmodyfikował samoloty A-4 latające w barwach Izraelskich Sił Powietrznych, oferując podobne usługi innym użytkownikom tych maszyn. Polegają one na gruntownym remoncie przedłużającym żywotność samolotu, całkowitej wymianie instalacji elektrycznej oraz innych zmianach, obejmujących sterowane koło podwozia przedniego, instalację hamulcową, działko kal. 30 mm (zamiast 20 mm) oraz nowy bezwładnościowy system sterowania. Również zakłady Grumman przedłużyły żywotność samolotów Skyhawk Królewskich Sił Powietrznych Malezji. Program ten obejmował 1-miejscowe samoloty A-4PTM i sześć 2-miejscowych, szkolno-treningowych TA-4PTM. Oprócz wyremontowanych silników i nowej awioniki samoloty te posiadają siedem wysięgników do przenoszenia uzbrojenia.
Dane techniczne (A-4M Skyhawk)
Radar: radar nawigacyjny APN-153(V) z komputerem nawigacyjnym ASN-41.
Uzbrojenie: pod wysięgniki do przenoszenia uzbrojenia umieszczone pod kadłubem i skrzydłami podwiesić można środki bojowe o łącznej masie do 3719 kg. Jako uzupełnienie do dwóch standardowych działek Colt Mk 12 kal. 20 mm (każde 100 szt. amunicji), może być zastosowany szeroki wachlarz uzbrojenia, zawierający też bomby konwencjonalne lub nuklearne, opadające
swobodnie, wyposażone w opóźniacz lub naprowadzane. Duży wybór kierowanych pocisków rakietowych pozwala na zastosowanie AIM-9 Sidewinder AAM i przeciwokrętowych Hughes AGM-12 Bullpup lub AGM-65 Maverick.
Wersje w eksploatacji
A-4E: pierwotnie A4D-5. Odmiana szturmowa do walki w każdych warunkach meteorologicznych, podobna do wcześniejszej A-4C, ale wyposażona w 5 wysięgników do przenoszenia uzbrojenia i silnik J52-P-6A.
A-4F: ostatnia wersja szturmowa US Navy, różniąca się od poprzedniej fotelem wyrzucanym klasy zero-zero, sterowaniem koła podwozia przedniego, spoilerami skrzydłowymi i garbem na grzbiecie kadłuba, za kabiną pilota, mieszczącym dodatkową awionikę oraz mocniejszym silnikiem J52-P-6A.
TA-4F: dwumiejscowa odmiana A-4F, przeznaczona do szkolenia zaawansowanego. Charakteryzuje się wydłużonym o 0,76 m kadłubem, mieszczącym drugą kabinę. W obu kabinach zastosowano fotele wyrzucane klasy zero-zero.
A-4H: wersja zbliżona do A-4E, przystosowana dla potrzeb Izraelskich Sił Powietrznych do operowania z baz lądowych. Wyposażona w silnik J52-P-8A, kwadratowo zakończony statecznik pionowy i ster kierunku, spadochron hamujący oraz dwa działka DEFA kal. 30 mm, w miejsce działek 20-milimetrowych.
T4-4H: 2-miejscowa odmiana szkolno-treningowa wersji A-4H.
TA-4J: podobna do TA-4F, ale pozbawiona niektórych systemów uzbrojenia. Napędzana silnikiem J52-P-6A.
A-4K: odmiana A-4H produkowana dla Królewskich Sił Powietrznych Nowej Zelandii.
TA-4K: 2-miejscowa odmiana A-4K dla RNZAF.
A4-KU: wersja dla Sił Powietrznych Kuwejtu, ogólnie zbliżona do A-4M (patrz niżej).
TA-4KU:2-miejscowa odmiana A-4KU dla tego samego użytkownika.
A-4M: zmodyfikowana wersja dla amerykańskiej Piechoty Morskiej, posiadająca mocniejszy silnik J52-P-408A z niezależnym układem rozruchowym, mocniejszą prądnicę, zmodyfikowaną końcówkę do tankowania w powietrzu, dwukrotnie większy zapas amunicji, osłonę kabiny zapobiegającą oślepieniu pilota przez promienie słoneczne, zmodyfikowane stateczniki i spadochron hamujący z wersji A-4H.
OA-4M: 2-miejscowa odmiana TA-4F, wykorzystywana przez amerykańską Piechotę Morską do kontroli przestrzeni powietrznej.
A-4N: odmiana A-4M dla Izraelskich Sił Powietrznych. Posiada nowy system obsługi uzbrojenia i nawigacji oraz, podobnie jak wcześniejsze maszyny tego użytkownika, dwa działka DEFA kal. 30 mm.
A-4P: oznaczenie odnowionych A-4B i A-4C, przeznaczonych dla Argentyńskich Sił Powietrznych.
A-4PTM: modyfikacja remontowa wersji A-4C/Lm przeprowadzona przez firmę Grumman dla potrzeb Malezyjskich Sił Powietrznych.
TA-4PTM: 2-miejscowa, szkolno-treningowa wersja Malezyjskich Sił Powietrznych.
A-4Q: oznaczenie odnowionych A-4B eksploatowanych przez Argentyńskie Lotnictwo Morskie.
A-4S: oznaczenie odnowionych A-4B, przeznaczonych dla Sił Powietrznych Singapuru. Samoloty te przeszły generalny remont płatowca. Zmodernizowano je także przez zastosowanie półprzewodnikowej elektroniki, przeprojektowanie kabiny pilota (pod kątem zastosowania nowego wyposażenia). Wprowadzono ten sam typ końcówki do tankowania w powietrzu, co w wersji A-4M oraz spadochron hamujący z wersji A-4H. Zainstalowano działko Aden kal. 30 mm. Silniki J65 wyremontowano i wzmocniono.
TA-4S: modyfikacja wersji A-4B, w wyniku której powstała 2-miejscowa odmiana szkolno-treningowa dla Sił Powietrznych Singapuru. Różni się od innych 2-miejscowych wersji tym, że każda z kabin posiada indywidualną osłonę.
A -4S-1: oznaczenie odnowionej wersji A-4C, przeznaczonej dla Sił Powietrznych Singapuru. Posiada nową awionikę i ulepszone pylony do przenoszenia uzbrojenia.
TA-4S-1: oznaczenie szkolno-treningowych TA-4B, zmodyfikowanych dla Sił Powietrznych Singapuru.
