Rozpiętość skrzydeł całkowita: 13,965 m
Długość całkowita: 16,71 m
Wysokość całkowita: 4,82 m
Masa pustego: 10200 kg
Masa maksymalna uzbrojenia: 3000 kg
Maksymalna masa startowa: 20000 kg
Ilość paliwa: 4250 l
Model silnika: 1x Sojuz/Kaczaturow R-35-300
Ciąg: 130 kN z dopalaniem
Maksymalna prędkość przelotowa: 2500 km/h
Maksymalna prędkość wznoszenia: 14400 m/min
Pułap: 18500 m
Zasięg: 2736 km
Rozbieg: 500 m
Dobieg: 750 m

Te samoloty o zmiennym skosie skrzydeł wywodzą się od prototypu zaprezentowanego w 1967 i produkowane prawdopodobnie w ilości większej niż jakikolwiek inny samolot na przestrzeni minionych 15 lat. Mają pojedynczy potężny silnik turboodrzutowy z dopalaniem, o wysokim ciągu, zasilany powietrzemz wlotów po bokach kadłuba, układ górnopłata z bardzo oryginalnym ogonowym usterzeniem. Podkadłubowa płetwa ustateczniająca jest składana w prawo, gdy samolot stoi na ziemi lub podchodzi do lądowania. Usterzenie poziome płytowe z możliwością różnicowego wychylenia (tzw. sterolotki). To ważne, gdy skrzydła samolotu są ustawione pod kątem 74 ° i przestają na nich prawidłowo funkcjonować przerywacze (interceptory), zastępujące lotki (wszystkie maszyny o zmiennej geometrii płatów mają takie rozwiązanie). Samoloty te posiadają dużą wewnętrzną pojemność paliwa i bardzo dobre podwozie główne, które, mimo że wchodzi w kadłub, ma szeroki rozstaw kół i zapewnia "miękkie" poruszanie się. Jest to szczególnie istotne przy operacjach z prowizorycznych pasów startowych. Wersję MiG-27 wyposażono w duże niskociś-nieniowe opony, które przy złożonym podwoziu wymagają wybrzuszonego kadłuba. Wszystkie wersje MiG-23 mają w pełni regulowane wloty powietrza, potężny dopalacz i regulowaną dyszę, co jest niezbędne dla wykonywania lotów z różnymi szybkościami na różnych pułapach. Warianty bojowe w wersji myśliwskiej posiadają celownik radarowy i pociski kierowane powietrze-powietrze, różnych rodzajów. MiG-27 to model myśliwsko-bombowy z nieregulowanymi wlotami i silnikiem bez dopalacza przystosowanym do niskich (zwykle poddźwiękowych) prędkości. Wersje MiG-27 mają zmieniony przód kadłuba o kształcie "kaczy dziób", co poprawia pole widzenia, są wyposażone w zestaw urządzeń radiotechnicznych potrzebny do lotów szturmowych i dysponują dalmierzem laserowym. Pylony na uzbrojenie przesunięto pod kanały wlotowe, a po bokach tylnej części kadłuba umocowano dodatkowe zaczepy. MiG-27 uzbrojono w nowe działko 6-lufowe rotacyjne, pancerne płyty chroniące pilota, podwyższony fotel i osłonę kabiny. Wersje MiG-23BN są hybrydami - część nowa i kabina pilota podobne do MiG-27, ale pod względem układu napędowego zbliżone do innych MiG-23. Około 1986 siły powietrzne b. ZSRR nadal posiadały prawdopodobnie około 800 samolotów MiG-27 i 1700 samolotów MiG-23. Około 400 lub więcej służyło do obrony powietrznej, a pozostałe były na wyposażeniu jednostek taktycznych.

Radar :radiolokator S-23D o zasięgu poszukiwania 55 km i śledzenia 35 km.
Uzbrojenie: 2-lufowe działko GSz-23 kał. 23 mm zabudowane w dolnej części kadłuba. Może unieść 2000 kg podwieszonego uzbrojenia, w tym różnego rodzaju bomby (włącznie z napalmowymi) oraz różne rodzaje niekierowanych i kierowanych rakiet do zwalczania celów naziemnych. Do zwalczania celów latających zabiera rakiety naprowadzane termicznie i radiowo (system półaktywny). W skład tego rodzaju uzbrojenia wchodzą rakietowe pociski kierowane R-3S, R-3R, R-13M, R-23R i 23T, R-60M.

Wersje w eksploatacji
MiG-23S: wczesny wariant seryjny napędzany silnikiemR-27. Celownik radiolokacyjny RP-22 (podobny jak w MiG-21S).
MiG-23M: wariant seryjny z nowym celownikiem radiolokacyjnym Szafir-23D; nowy silnik - lżejszy i o większym ciągu R-29-300; nowej konstrukcji skrzydła o lepszej mechanizacji i powiększonej powierzchni (charakterystyczny uskok "ząb" na krawędzi natarcia ruchomej części pląta).
MiG-23UB: wariant szkolno-bojowy z 2 miejscami w tandemie. Odpowiada 1-miejscowym S, M.
MiG-23MS: wariant platowca M z wyposażeniem wersji S (m.in. stary celownik RP-22). Wersja przeznaczona na eksport do krajów bliskowschodnich.
MiG-23MF: wariant eksportowy do krajów b. Układu Warszawskiego i innych poza Europą. Zmodyfikowany wariant M.
MiG-23ML: poważnie zmieniony płatowiec w stosunku do M. Ma mniejszą masę (o ok. 1 t), nowego kształtu statecznik pionowy (bez długiego napływu), nowy, bardziej wydajny silnik R-35-300. Posiada wiele nowych systemów, m.in. celownik radiolokacyjny o większym zasięgu - Szafir
MiG-23ML. Podwyższono podwozie główne (poprawiło to sposób podejścia do lądowania). Wszystkie te zmiany spowodowały poprawę własności pilotażowych i bojowych.
MiG-23MLA: wariant ML dla obrony powietrznej z nowym elektronicznym wyposażeniem.
MiG-23MLD: wariant ML powstający z modyfikacji remontowych. Zmieniona konstrukcja stałej, przykadłubowej części skrzydła. Na krawędzi natarcia pojawia się głęboki "uskok". Zmiany w wyposażeniu. Wprowadzono obrotowe wysięgniki na ruchomych częściach płata (zachowując równoległość z osią kadłuba w czasie zmienianej geometrii skrzydeł).
MiG-23B: wariant prototypowy.
MiG-.23BN:wielkoseryjny wariant myśliwsko-bombowy z silnikiem R-29B-300 (dobre właściwości na małych wysokościach). Zbliżony do S z całkowicie zmienionym przodem kadłuba. Eksportowany.
MiG-23BM: wariant j.w., z udoskonalonym wyposażeniem.
MiG-23BK: wariant BN z komputerem wprowadzonym do systemu celowniczo-bombardierskiego.
MiG-27: wariant rozwojowy B, efekt doświadczeń i spostrzeżeń użytkowników. Poprawiona konstrukcja silnika R-29B-300 i uproszczona regulacja całego zespołu napędowego. Zmieniona konstrukcja otworów wlotowych. Wzmocniono skrzydła i podwozie. Zwiększono udźwig uzbrojenia do 4000 kg. Zastosowano nowe obrotowe 6-lufowe działka GSz6-30 kaL 30 mm.
MiG-27K: wariant wersji 27 wyposażony w komputer wersji 23BK.
MiG-27M: zmodyfikowany 27 z nowym systemem celowniczo-nawigacyjnym (min. kamera telewizyjna do obserwacji terenu). Zmieniono kształt krawędzi natarcia stałej przykadłubowej części pląta (na boki chwytów powietrza dodano szerokie napływy). Poprawa stateczności samolotu.
MiG-27L: uproszczony wariant eksportowy 27M, produkowany na licencji w Indiach.