Specyfikacja:

Rozpiętość skrzydeł całkowita: 10,95 m
Długość całkowita: 15,96 m
Wysokość całkowita: 5,28 m
Masa pustego: 10000 kg
Masa maksymalna uzbrojenia: -
Maksymalna masa startowa: 21009 kg
Ilość paliwa: 4000 kg
Model silnika: 2x EJ 200
Ciąg: 60 kN / 90 kN z dopalaniem
Maksymalna prędkość przelotowa: 2 Macha
Maksymalna prędkość wznoszenia: -
Pułap: -
Zasięg: -
Rozbieg: 300 m
Dobieg: 700 m

Budowany przez cztery państwa Tajfun jest dolnopłatem w układzie delta z przednim usterzeniem typu kaczka. Jego podstawowym zadaniem jest prowadzenie walk powietrznych i atakowanie spoza zasięgu wzroku. Może on także atakować cele naziemne. EFA charakteryzuje się dużą zwrotnością przy lotach naddźwiękowych. Nowoczesne silniki pozwalają mu lecieć z prędkością naddźwiękową bez korzystania z dopalacza.

Myśliwiec ten napędzany jest dwoma silnikami EJ200 konsorcjum Eurojet (Rolls-Royce, Motoren und Turbinen Union, Fiat Aviazione i ITP). Kontrakt ze stycznia 1998 r. przewidywał następujące zamówienia: 232 dla Wielkiej Brytanii, 180 dla Niemiec, 121 dla Włoch i 87 dla Hiszpanii (razem 620 sztuk). Wstępna partia ma wynosić: 44 dla Niemiec, 29 Włochy, 20 Hiszpania, 55 Wielka Brytania (razem 148 samolotów). Planowane formowanie nowych formacji datowane jest na 2002 r. Ostatnio do programu dołączyła Gracja składając zamówienie na 60-90 maszyn (dostawa w 2005 r.).

Tajfun uzbrojony jest w wewnętrzne działko Mauser BK27 kalibru 27 mm. Na trzynastu węzłach podskrzydłowych (4+4) i podkadłubowych (5) można podczepić rakiety BVRAAM (Rakieta Powietrze - Powietrze, atakująca spoza zasięgu wzroku), ASRAAM (Zaawansowana Rakieta Powietrze - Powietrze Bliskiego Zasięgu), pociski-zasobniki (powietrze - ziemia) Storm Shadow lub Taurus. W arsenale Tajfuna znajdują się także pociski powietrze - ziemia: Brimstone i DWS 37, oraz bomby kierowane wiązką laserową (wymagany laserowy desygnator celu). Pokładowy system kontroli uzbrojenie zajmuje się monitorowaniem, testowaniem i odpalaniem arsenału podczepionego pod skrzydłami.

Tarczą Tajfuna jest zintegrowany system wykrywania i zakłócania emisji Elektromagnetycznych (ESM/ECM) zwany DASS. składa się on aktywnych głowic zakłócających, anten wykrywających emisje, przedniej i tylnej stacji ostrzegawczej (RWR) oraz systemu wyrzutni pułapek termicznych (flary) i radarowych (dipole).

Wykrywaniem / śledzeniem zajmują się (podobnie jak w rosyjskim MiGu-29) dwa systemy. Pierwszym z nich jest czujnik termiczny skierowany do przodu (FLIR) współpracujący z termicznym systemem wykrywania i śledzenia IRST. Drugą parą oczu jest oczywiście wielozadaniowy radar Dopplerowski ECR 90, pracujący w paśmie X. Budowany on jest przez konsorcjum Euroradar składające się z brytyjskim firmy Marconi Electronic Systems, ENOSA z Hiszpanii, FIAR z Włoch oraz Daimler Chrysler Aerospace (DASA) z Niemiec.

Pilot Tajfuna siedzi w kokpicie wyposażonym w sterowanie głosowe. Dodatkowo na przepustnicy i drążku umieszczono około 25 przycisków sterujących. Informacje przedstawiane są na wielofunkcyjnym wyświetlaczu refleksyjnym MHUD i trzech kolorowych wyświetlaczach wielofunkcyjnych MHDD na konsoli . Uzupełnieniem jest nahełmowy system prezentacyjny HMS. Zastosowano fotel wyrzucany Martin Baker (oczywiście) Mk16A typu 0-0.

Ponieważ samolot nie niestabilny statycznie, bezpośrednim sterowaniem zajmuje się komputer pokładowy, zawiadujący powierzchniami sterowymi i mechanizacją płata za pomocą cyfrowego systemu fly-by-wire.

EFA napędzany jest dwoma dwuprzepływowymi silnikami odrzutowymi Eurojet EJ200, każdy dający 60 kN ciągu, a po włączeniu dopalaczy 90 kN. Silniki są sterowane cyfrowo.