Specyfikacja:

Rozpiętość 11,84 m
Długość 23,35 m
Wysokość 5,45 m
Powierzchnia nośna 78,00 m2
Masa własna 14 208 kg
Masa startowa 33 000 kg
Prędkośc maks./przel. 2,2 Mach
Pułap 20 000 m
Zasięg 4 000 km

Francja, podobnie jak Wielka Brytania, wkroczyła w erę broni nuklearnej, stosując do przenoszenia bomb atomowych bombowce strategiczne. Mirage IV-A był pierwszym ponaddzwiękowym samolotem tego typu. Powstał dzięki powiększeniu samolotu Mirage III. Prototyp tej dwumiejscowej maszyny napędzanej dwoma silnikami turboodrzutowymi Atar 09 (z dopalaniem) został oblatany 17.06.1959. Ogólną liczbę 62 egz. IV-A dostarczono Siłom Uderzeniowym w latach 1964-68. Centrum dowodzenia tymi samolotami mieściło się w bunkrze podziemnym koło Paryża. Jego konstrukcja była równie mocna jak konstrukcja schronów do hangarowania, z których samoloty IV-A mogły wykołowywać przy użyciu własnych silników.
Wraz z sukcesywnym wprowadzaniem do użycia okrętów podwodnych przenoszących pociski balistyczne oraz rozmieszczaniem podziemnych wyrzutni pocisków rakietowych, samoloty IV-A stały się elementem sił strategicznych. Przystosowano je do wykonywania lotów uderzeniowych na małym pułapie przy wykorzystaniu taktycznych bomb nuklearnych lub konwencjonalnych o dużej sile rażenia. Obecnie ok. 43 pozostających w eksploatacji samolotów tego typu, wykorzystywanych jest do różnych zadań. 18 maszyn, którymi dysponuje Dowództwo Lotnictwa Strategicznego, nosi nowe oznaczenie IV-P, symbolizujące przeprowadzone ostatnio modyfikacje. Maszyny w wersji P eksploatowane od maja 1986 przez dywizjon Gascogne wchodzący w skład 91. Eskadry Bombowej bazującej w Mont-de-Marsan, posiadają bezwładnościowy system nawigacyjny. Większość z pozostających w eksploatacji IV-A wykorzystywana jest jako samoloty uderzeniowe, choć część z nich przeznaczona została do wykonywania strategicznych lotów zwiadowczych i przeniesiona do sił rezerwowych.
Radar: wersja IV-P posiada pulsacyjny radar dopplerowski typu Thomson-CSF Arcana, będący elementem unowocześniającym system nawigacyjny oraz podwójny układ bezwładnościowy (do nawigacji).
Uzbrojenie: wersja IV-P przenosi pociski rakietowe ASMP wyposażone w głowice bojowe o mocy 150 kT. Bomba nuklearna AN-22 może być przenoszona w pozycji do połowy wciągniętej w kadłub (samolot IV-A). Alternatywnym uzbrojeniem może być szesnaście 454-kilogramowych bomb lub kierowane pociski rakietowe powietrze-ziemia typu Martel.
Napęd: dwa silniki turboodrzutowe z dopalaniem typu SNECMA Atar 09K o sile ciągu 7000 kg.
Wersje w eksploatacji
IV-A: wersja pierwotna, używana zarówno do taktycznych lotów uderzeniowych na małym pułapie jak i do strategicznych lotów zwiadowczych.
IV-P: 18 zmodyfikowanych samolotów, mogących przenosić pociski ASMP. Wersja ta wyposażona jest ponadto w radar Arcana, zasobnik zakłócający Thomson-CSF, wyrzutnik pasków aluminiowych (dipoli) Matra Phimat oraz system ostrzegający o opromieniowaniu samolotu wiązką radarową.